ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΗΤΤΗΘΕΙ

ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ

Ενάμιση μόλις χρόνο μετά την εκλογή της, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αυτή που είχε εκλεγεί με την μαζική υποστήριξη του 44% περίπου του ελληνικού λαού, είναι σήμερα η πιο μισητή κυβέρνηση από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Τόλμησε με απίστευτη κυνικότητα και ξεδιαντροπιά, αυτό που καμία δεξιά κυβέρνηση δεν τόλμησε, να υλοποιήσει και να συνεχίζει να υλοποιεί τα πιο αντιδραστικά σχέδια της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Απειλώντας και εκβιάζοντας περνάει κάθε μέρα όλο και χειρότερα μέτρα έχοντας ακόμα την στήριξη των άβουλων και μοιραίων βουλευτών της. 

Το χειρότερο είναι ότι οι αυτόκλητοι σωτήρες μας, που λένε ότι θέλουν να μας σώσουν από την χρεωκοπία, μέρα με την μέρα με τα μέτρα που παίρνουν κάνουν την κατάσταση ολοένα και χειρότερη. Τα μέτρα τους έχουν στεγνώσει την οικονομία γιατί τα εκατομμύρια του λαού που είναι η κινητήρια της δύναμη έχουν αναγκαστεί εξαιτίας των περικοπών των μισθών τους, να περικόψουν δραστικά την κατανάλωσή τους, χωρίς ταυτόχρονα να παίρνουν
κανένα μέτρο για την παραγωγική αναδιάρθρωση που έχει ανάγκη η οικονομία και ούτε υποστηρίζουν την δημιουργία θέσεων απασχόλησης που τόσο ζωτική ανάγκη έχουν οι άνεργοι αυτής της χώρας.

«Μα γιατί το κάνουν, είναι τόσο ανόητοι» ρωτάνε πολλοί απλοί άνθρωποι. Ανόητοι δεν είναι και ότι κάνουν
κατόπιν εντολών των επιτελείων της Ε.Ε και του ΔΝΤ, έχει απόλυτη λογική. Ποια είναι αυτή; Να μειώσουν δραστικά τους μισθούς κάνοντας το κόστος εργασίας για το κεφάλαιο μικρότερο, να καταστρέψουν το μεγαλύτερο κομμάτι των μεσαίων στρωμάτων περιορίζοντας τον ρόλο τους στην παραγωγή και στο εμπόριο ώστε να κυριαρχήσουν απόλυτα οι μεγάλες πολυεθνικές, να δώσουν μέσα από το ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων έτοιμα κερδοφόρα μονοπώλια σε γερμανικούς και γαλλικούς επιχειρηματικούς κολοσσούς. 

Υπάρχει λοιπόν μια λογική πίσω από όλη αυτή την παράνοια. Το μέσο για να περάσουν αυτή την πολιτική τους ήταν και είναι το ότι χρεοκόπησαν τα δημόσια οικονομικά και αφού το έκαναν μας εκβιάζουν και μας απειλούν προκειμένου να πληρώσουμε τα σπασμένα εμείς οι εργαζόμενοι και οι μη προνομιούχοι και μόνον εμείς. Κατά κάποιο «περίεργο» τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο εξακολουθεί να κάνει πάρτι και να πίνει μαζί με την κυβέρνηση και την τρόικα εις υγεία των κορόιδων. 

Οι εργαζόμενοι παρά την σύγχυση και το μπέρδεμα που προσπάθησε να τους περάσει ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός των ΜΜΕ μέσω μιας πλειάδας εξαγορασμένων επώνυμων και μη δημοσιογράφων, καταλαβαίνουν την απάτη και ήθελαν εδώ και καιρό να σταματήσουν αυτή την ολομέτωπη επίθεση ενάντιά τους.

Η συνδικαλιστική τους ηγεσία όμως αποδείχτηκε ανάξια και ανίκανη να καθοδηγήσει τους αγώνες τους με νικηφόρο τρόπο ενάντια σε αυτή την πολιτική. 

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κατάφεραν το ακατόρθωτο: να έχουν κάνει πάνω από δέκα γενικές απεργίες στο διάστημα ενός χρόνου με μηδενικό αποτέλεσμα!  Γράφαμε και ξαναγράφαμε ότι η ταχτική μιας 24ωρης σχεδόν κάθε μήνα χωρίς κλιμάκωση και συγκεκριμένη στόχευση είναι απαράδεκτη και θα αποτύχει, αλλά ποιος να ακούσει.

Έτσι μετά το παράδειγμα των αυθόρμητων εξεγέρσεων και των συγκεντρώσεων στις κεντρικές πλατείες, πρώτα των  χωρών της βόρειας Αφρικής και μετά της Ισπανίας,  μέρος του  αγανακτισμένου και απογοητευμένου  ελληνικού λαού μαζί με εργαζόμενους και ανέργους, βρήκαν και αυτοί αυθόρμητα  προσωρινή διέξοδο μέσα από τις συγκεντρώσεις στις κεντρικές πλατείες και των ελληνικών πόλεων. 

Εάν το κίνημα των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών στις πλατείες δείχνει κάτι, αυτό είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων θέλει να αγωνιστεί, θέλει  να σταματήσουν την κυβέρνηση, θέλουν να ανατρέψουν την πολιτική της αλλά και την ίδια, αλλά η συνδικαλιστική τους και πολιτική τους ηγεσία ούτε θέλει ούτε μπορεί.

Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ κάλεσαν 48ωρη γενική απεργία για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση. Το γεγονός αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό.

Όμως ξανά μπορεί να καταλήξει να είναι ντουφεκιά στον αέρα εάν δεν υπάρξει κλιμάκωση μέχρι την απόσυρση όλων των μέτρων της κυβέρνησης ή την πτώση της. Επειδή αυτή η μάχη είναι η σημαντικότερη από όσες  έχουν δοθεί μέχρι σήμερα, θα πρέπει να γίνει κάθε τι δυνατό ώστε να κερδηθεί.  Όμως για να γίνει αυτό η βάση των συνδικάτων πρέπει να επιβάλει στις ηγεσίες του, η μάχη να είναι μέχρι την τελική νίκη.

Η επιτυχία όλων αυτών προϋποθέτει την ενδυνάμωση των συνδικάτων απ’ όλους όσους σήμερα βλέπουν την αδυναμία και την ανικανότητα της σημερινής συνδικαλιστικής ηγεσίας και μέσα από αυτά να εκλέξουν νέες μαχητικές ηγεσίες. Όμως ότι και να γίνει η σημερινή κυβέρνηση έχει ήδη ηττηθεί στις συνειδήσεις, εκατομμυρίων πρώην ψηφοφόρων της, στις συνειδήσεις της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού.

Ο έντρομος κυβερνητικός ανασχηματισμός με ένταξη στο «παιχνίδι» των μέχρι χθες «αντιπάλων», δεν μπορεί πια να κοροϊδέψει κανέναν. Σύντομα αυτή η κυβέρνηση θα βρεθεί σε πλήρη αδυναμία να κυβερνήσει. Αυτός ήταν και ο λόγος της πρόβας τζενεράλε για μια οικουμενική κυβέρνηση. 

Το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε μέχρι χθες είναι νεκρό χτυπημένο θανάσιμα από την αντιδραστική πολιτική και την διαφθορά λίγων χιλιάδων μελών του σκληρού κομματικού και κυβερνητικού μηχανισμού του. Εξαιτίας της σημερινής προδοτικής πολιτικής της ηγεσίας του, δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να εκπροσωπήσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Την ίδια στιγμή δεν υπάρχει καμία λύση προς τα αριστερά από την μεριά του ΚΚΕ και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ-ΣΥΡΙΖΑ, για τους λόγους που έχουμε εξηγήσει πολλές φορές.

Για αυτό είναι άμεση ανάγκη οι εργαζόμενοι να αποκτήσουν πολιτική εκπροσώπηση, πολιτικό εργαλείο, ιδρύοντας ένα δικό τους καθαρά εργατικό κόμμα. Ένα κόμμα μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία και συνδικάτα, μέσα από τους απλούς μη συνδικαλισμένους εργάτες και μισθωτούς στα διάφορα Νταχάου του ιδιωτικού τομέα, μέσα από τους εργάτες γης και τους άνεργους. 

Αν φτιαχτεί ένα τέτοιο κόμμα μέσα από μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες βάσης, θα αποτελέσει ξανά την φωτεινή ελπίδα εκατομμυρίων πολιτικά μη εκπροσωπούμενων.

Ένα τέτοιο κόμμα, θα τους δώσει την δυνατότητα να τους εκπροσωπούν στην βουλή μαχητές βουλευτές από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης και όχι όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα στο ΠΑΣΟΚ διάφοροι δικηγόροι μηχανικοί, γιατροί και επιχειρηματίες που καμία σχέση δεν έχουν με τα προβλήματα των εργαζομένων και των ανέργων.

Εργάτες βουλευτές εκλεγμένοι και ανακλητοί χωρίς οικονομικά ή άλλα προνόμια παρά μόνο αυτό της τιμητικής εκπροσώπησης της εργατικής τάξης που σήμερα κανένας μα κανένας δεν εκπροσωπεί.

Παράλληλα θα δώσει τεράστια ώθηση στο συνδικαλιστικό κίνημα που τόσο ανάγκη έχουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι.

Αυτό είναι το μέλλον και αυτό πρέπει να προετοιμάσουμε.


Πηγή: ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ                                          .

ΤΕΥΧΟΣ 174 - ΙΟΥΝΙΟΣ 2011
(Κατεβάστε την έκδοση σε μορφή PDF κάντε κλικ ΕΔΩ)

ΒΙΒΛΙΑ                                                - 

"ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ",

του Κώστα Λαμπρόπουλου

"Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΣΕ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ",

των Ted Grand και Alan Woods

Κάντε κλικ στο τόξο