ΝΑΞΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, ΜΕ ΞΕΝΑΓΟ ΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ 
Μινώταυρος και Θησέας Η κατάρα της Μυκόνου...
Οι αρχαίοι Ελληνες θεωρούσαν την ανθρώπινη αλαζονεία που προκαλούσε ο υπερβολικός πλούτος μεγάλη ύβρη προς τους θεούς. Γι' αυτό μη θαμπώνεστε απ' την γκλαμουριά των κροίσων που όψιμα ανακάλυψαν τη χλιδάτη Μύκονο. Δες τι συνέβη ακριβώς δίπλα, στην αληθινά ζάπλουτη Δήλο. Εκεί ο πλούτος που έφερε η Λητώ, η μαμά του θεού Απόλλωνα, προκάλεσε τεράστιες συμφορές· καταστροφές, σκλαβιά, εκατόμβες θυμάτων. Το φωτεινότερο και πλουσιότερο νησί του κόσμου ετούτου, η Δήλος, τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια δεν ξανακατοικήθηκε. Υπάρχει μια αρχαία κατάρα για τον πλούτο. Γι' αυτό πρόσεχε. Λίγο πιο σεμνά στο απόψε...
Θα σου ψιθυρίσω δυο φωνήεντα, Αραβορωσοεβραίε κροίσε μου, γι' αυτό το νησάκι που βλέπεις απέναντι απ' τη θαλαμηγό σου. Αφού πρώτα εναποθέσεις εις τας χείρας μου τον οβολό σου και με χρυσώσεις...
Ως γνωστόν, ο αρχηγός των 12 θεών, ο Δίας, ήταν ο μεγαλύτερος μπήχτης και σαβουρογκάμης του κόσμου. Αν έσκαγε μύτη τέτοια εποχή στη Μύκονο, θα φιστίκωνε κάτω απ' τη μύτη σου τη γυναίκα και τις κόρες σου. Μεταμφιεσμένος σε αφρό της θάλασσας, σε σαμπουάν, σε σταλαγματιές καλοκαιρινής βροχής, σε δροσερό αεράκι... Ούτε που θα το 'παιρνες χαμπάρι.
Για να φανταστείς, τα βράδια, όταν η σύζυγός του, η Ηρα η κερατούκλα, κοιμόταν στην έπαυλή τους στο όρος Ολυμπος, εκείνος την κοπάναγε απ' τη συζυγική κλίνη και κυνηγούσε γκομενίτσες· θεές, ημίθεες, κοινές θνητές και νεράιδες. Ηταν εντελώς ΓΟΒ ο αρχιθεός· Γκαμούσε Ο,τι Βρει...
Μεταξύ άλλων ένα υγρό βράδυ κυνηγούσε, που λες, δικέ μου, να απαυτώσει και την Αστερία. Εκείνη τρόμαξε απ' τη γενετήσια θεϊκή ορμή του και για να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε σε αφανή θαλάσσιο βράχο που περιφερόταν στο Αιγαίο πέλαγος· την Αδήλο. Βαριόταν να ψάχνει την Αδήλο ο θεός μας και γι' αυτό -νο πρόμπλεμ, ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει- την έπεσε στην αδερφή της Αστερίας, τη Λητώ, και αφού της πέταξε τα μάτια έξω, την κατέστησε έγκυο σε δίδυμα.
Παρ' όλο που ο Δίας είχε δεκάδες εξώγαμα, όταν το έμαθε η Ηρα έγινε Τούρκος απ' το θυμό της, τα πήρε στο κρανίο κανονικά! Η χιλιοαπατημένη θεϊκή σύζυγος συνωμότησε με τους άλλους θεούς που ζήλευαν τον play boy Δία και πρόσταξαν την ελάσσονα θεά του τοκετού, την Ειλείθυια, να εμποδίσει τη Λητώ να γεννήσει τα διδυμάκια οπουδήποτε κι αν ο Ηλιος φωτίζει τη Γη.
Κάποιο τσουτσέκι τη ρουφιάνεψε στον Δία κι εκείνος παρακάλεσε τον αδελφό του και θεό της θάλασσας, Ποσειδώνα, να βρει για την περιπλανώμενη Λητώ μια λύση - κάπου τα διδυμάκια να γεννήσει.
Μεγάλος γάτος ο Ποσειδώνας, εντόπισε κάπου στο Αιγαίο πέλαγος τη μεταμφιεσμένη Αστερία, αγκυροβόλησε την Αδήλο νήσο με τέσσερις αλυσίδες φτιαγμένες από διαμαντένιους κρίκους σκληρούς σαν πέτρα και τη μετονόμασε σε Δήλο (φανερή).
Η Λητώ γέννησε την Αρτεμη, τη θεά της παρθενίας, του νυχτερινού φωτός και του κυνηγιού και έπειτα από εννέα μερόνυχτα ωδινών τον θεό Απόλλωνα. Ο Δίας, που παρακολουθούσε μες στην αγωνία απ' την κορυφή της Κύθνου, έχρισε τη νεογέννητη Αρτεμη προστάτιδα του τοκετού στη θέση της Ειλείθυιας κι εκείνη βοήθησε τη μαμά να γεννήσει τον θεό Απόλλωνα πάνω στη μεταμορφωμένη σε βράχο αδελφή της Αστερία...
Η Λητώ, για να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση της Αστερίας-Δήλου, της υποσχέθηκε πως θα την έκανε το πιο πλούσιο νησί της θάλασσας, όπερ και εγένετο. Ομως, αυτός ο εκθαμβωτικός πλούτος ήταν σκέτη πρόκληση για τους Ολύμπιους θεούς και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές και συμφορές. Εκτός των άλλων, στο βυθό της Δήλου άφησαν την τελευταία τους πνοή εκατοντάδες κυνηγοί θησαυρών ανά τους αιώνες, που πίστεψαν πως μπορούν να κλέψουν τις αμύθητης αξίας αλυσίδες της... Κάθε διαμαντάκι τους αξίζει όσο όλος ο πλούτος της Μυκόνου...
Η Λητώ υποσχέθηκε επίσης πως ο θεός Απόλλωνας θα μείνει για πάντα εκεί στον ιερό βράχο της Δήλου. Ο Απόλλωνας δεν έφυγε ποτέ απ' τη Δήλο, είναι πάντα εκεί, κάτω απ' το μοναδικό Φοίνικα όπου γεννήθηκε. Απόδειξη το άπλετο φως το οποίο από κωλοφαρδία απολαμβάνει και η Μύκονος.
Ο θεός της θάλασσας και η ταυροφιλία...
Ο θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας! Αυτός έφτιαξε όλα τα νησιά. Επαιρνε βράχους απ' το βυθό με την τρίαινά του και τους αγκυροβολούσε στην επιφάνεια. Ζοχαδιάστηκε μια φορά με τις νύμφες Κυκλάδες και τις μεταμόρφωσε σε νησίδες. Αν δεν είχε θυμώσει μαζί τους δεν θα 'χες πού να πας διακοπές το καλοκαίρι, κακομοίρη μου.
Από μια πατημασιά του Ποσειδώνα δημιουργήθηκε η Πάτμος (πάτνος). Εκείνος έστειλε ένα σμήνος πελαργών για να εξολοθρεύσουν τα φίδια που είχαν καταλάβει την Τήνο για να μπορείς τώρα να προσκυνήσεις. Κι όταν κουράστηκε πηγαίνοντας απ' τη Λευκάδα στην Κέρκυρα, χτύπησε δυνατά την τρίαινά του και φάνηκε σαν μυθικό τέρας μέσα απ' τους αφρούς της θάλασσας το νησί των Παξών. Γύρω του χόρευαν δελφίνια, φώκιες, γλάροι, θαλασσοπούλια. Τότε ο θεός της θάλασσας έφτιαξε εκεί στην πιο ψηλή κορφή το εξοχικό του, όπου περνάει τα καλοκαίρια του με την ερωμένη του Αμφιτρίτη, μακριά απ' τους άλλους θεούς του Ολύμπου, που του τα σπάνε και του ζητάνε συνέχεια ρουσφέτια.
Σε κάποια φάση ο Ποσειδώνας μανούριασε με τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και (θεός είναι) εμφύσησε μια περίεργη ψυχολογία στη γυναίκα του Πασιφάη, ώστε να ερωτευτεί ένα λευκό... ταύρο, με τον οποίο συνουσιάστηκε η ανώμαλη (!) για να γεννηθεί ο πασίγνωστος Μινώταυρος. Ως γνωστόν, ο Μίνωας φυλάκισε τον Μινώταυρο σ' ένα λαβύρινθο και τον τάιζε με αίμα από θυσίες Αθηναίων εφήβων.
Η ιστορία είναι γνωστή· η Αριάδνη, κόρη του Μίνωα, ερωτεύτηκε τον νεαρό πρίγκιπα Θησέα, του έδωσε ένα ξίφος για να σκοτώσει το τέρας-αδελφό της και κράτησε το τέλος του νήματος για να βγει απ' το λαβύρινθο.
Τι το 'θελαν όμως και το 'σκασαν απ' την Κρήτη και διανυκτέρευσαν στη Νάξο... Εκεί κιαλάρισε την καλλίπυγο Αριάδνη ο θεός του κρασιού Διόνυσος και όταν εκείνη ξύπνησε το πρωί ο Θησέας δεν ήταν εκεί. Τον απείλησε ο Διόνυσος στο όνειρό του και με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς ξεκουμπίστηκε. Ενας απ' τους Σάτυρους της Νάξου την οδήγησε στον Διόνυσο κι εκείνος την παντρεύτηκε.
Ο Διόνυσος ήταν ακόμη ένα εξώγαμο του Δία με μια απ' τις ερωμένες του, την Σεμέλη, η οποία πέθανε σε... ερωτικό ατύχημα πριν από τον τοκετό και τον γέννησε ο ίδιος ο Δίας εγκυμονώντας τον στο μηρό του! Την είχε επισκεφθεί η Ηρα και την παραμύθιασε ότι αν την αγαπάει ο Δίας πρέπει να της φερθεί σαν θεός και όχι σαν άνθρωπος.
Η αφελής Σεμέλη μάσησε και του 'πε: «Αν μ' αγαπάς, φέρσου μου, επιτέλους, σαν θεός»! Πώς να συγκρατήσει ο μεγάλος τους κεραυνούς και τις αστραπές που έβγαιναν απ' τα χέρια του; Την έκαψε ζωντανή...
Ευτυχώς να λέτε, που όταν πέθανε για λίγο ο γιος της ο Διόνυσος -τον σκότωσε ο Περσέας στο Αργος- (θεός είναι ό,τι θέλει κάνει) την πήρε μαζί του και ξανανέβηκαν στην έπαυλή τους στον Ολυμπο.
Θεά του έρωτα: ρομαντική στα Κύθηρα, σεξοβόμβα στην Πάφο
Welcome to Greece! Εδώ ζει η θεά του έρωτα, η Αφροδίτη. Γεννήθηκε στους αφρούς της θάλασσας των Κυθήρων όταν έπεσαν εκεί τα αποκομμένα απ' τον Κρόνο γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού. Στα Κύθηρα η Αφροδίτη λατρεύτηκε ως ουράνια θεά - προστάτις της αγάπης και του αγνού ρομαντικού έρωτα. Της έστησαν ναό και το νησί έλαβε τον ομηρικό χαρακτηρισμό ζαθέα· δηλαδή Παναγία...
Οταν όμως τα κύματα την παρέσυραν στην Πάφο της Κύπρου ξεσάλωσε η δικιά μας και μάτωσε τις θάλασσες. Ετσι εκεί τη λάτρεψαν ως Πάνδημο, θεά προστάτιδα του απύθμενου σαρκικού έρωτα και της αναπαραγωγής. Ωστόσο, στην αρχαία Θήβα και αλλαχού, που δεν γνώριζαν πως τον πνίγει τον κούνελο, τη λάτρεψαν ως Αποστρόφια, θεά που διασφάλιζε την ηθική τάξη και προστάτευε τη σύζυγο και τα παιδιά.
Η μεγάλη ανατροπή όμως είναι πως η πανέμορφη Αφροδίτη παντρεύτηκε τον πιο κακομούτσουνο και κουασιμόδο: τον Ηφαιστο. Δυστυχώς, όμως, ο πιο άσχημος και κουτσός θεός δεν κατάφερε να κρατήσει για πολύ καιρό δική του τη θεά του έρωτα, η οποία άρχισε να τον απατά με τον Αρη.
Οσο ερωτική άλλο τόσο αυστηρή ήταν η Αφροδίτη. Οταν οι γυναίκες της Λήμνου παραμέλησαν τη λατρεία της, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θάοντα, η θεά του έρωτα τις τιμώρησε με δυσοσμία. Βρομοκοπούσαν τόσο που οι Λήμνιοι άντρες τις απέφευγαν και έφεραν γυναίκες από τη Θράκη. Τότε οι Λημνιές, σαλταρισμένες από την αγαμία, εξεγέρθηκαν και εξόντωσαν όλους τους άντρες του νησιού. Γλίτωσε μόνο ο στρατηγός Θόας, γιος του Διονύσου και της Αριάδνης. Τον έκρυψε η κόρη του η Υψιπύλη και στη συνέχεια τον διαδέχθηκε στο θρόνο.
Κακά τα ψέματα, την κουνάγανε την αχλαδιά οι Λημνιές. Την εποχή της λειψανδρίας πέρασαν από τη Λήμνο οι Αργοναύτες, όταν πήγαιναν για Κολχίδα μεριά. Στην αρχή οι Λημνιές τούς έκαναν τις δύσκολες και δεν τους επέτρεπαν να αποβιβαστούν. Ομως, τελικά, έπειτα από διαπραγματεύσεις συμφώνησαν να φιλοξενήσουν τους Αργοναύτες στη λήμνια γη με τον όρο να ικανοποιήσουν όλες τις στερημένες γυναίκες ανεξαρτήτως εμφανίσεως και ηλικίας. Οι Αργοναύτες έμειναν πολλά χρόνια στο νησί και απέκτησαν πολλά παιδιά. Η Υψιπύλη τα 'φτιαξε με τον Ιάσονα, αλλά τον είχε κατ' αποκλειστικότητα. Απ' τον έρωτά τους γεννήθηκαν ο Εύνηος και ο Θάοντας.
Παντού υπάρχει ένας μύθος...
Μόνο αν αμφισβητήσουμε το μύθο της οικονομίας θα μπορέσουμε να βιοποριστούμε απ' την οικονομία του μύθου. Εμπρός για μια μυθική οικονομία! Ας δώσουμε ένα μικρό δείγμα σήμερα, ας κάνουμε μια πρώτη πρόβα. Πάμε, μαέστρο;
Μινώταυρος και Θησέας Η κατάρα της Μυκόνου... Οι αρχαίοι Ελληνες θεωρούσαν την ανθρώπινη αλαζονεία που προκαλούσε ο υπερβολικός πλούτος μεγάλη ύβρη προς τους θεούς. Γι' αυτό μη θαμπώνεστε απ' την γκλαμουριά των κροίσων που όψιμα ανακάλυψαν τη χλιδάτη Μύκονο. Δες τι συνέβη ακριβώς δίπλα, στην αληθινά ζάπλουτη Δήλο. Εκεί ο πλούτος που έφερε η Λητώ, η μαμά του θεού Απόλλωνα, προκάλεσε τεράστιες συμφορές· καταστροφές, σκλαβιά, εκατόμβες θυμάτων. Το φωτεινότερο και πλουσιότερο νησί του κόσμου ετούτου, η Δήλος, τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια δεν ξανακατοικήθηκε. Υπάρχει μια αρχαία κατάρα για τον πλούτο. Γι' αυτό πρόσεχε. Λίγο πιο σεμνά στο απόψε...
Θα σου ψιθυρίσω δυο φωνήεντα, Αραβορωσοεβραίε κροίσε μου, γι' αυτό το νησάκι που βλέπεις απέναντι απ' τη θαλαμηγό σου. Αφού πρώτα εναποθέσεις εις τας χείρας μου τον οβολό σου και με χρυσώσεις...
Ως γνωστόν, ο αρχηγός των 12 θεών, ο Δίας, ήταν ο μεγαλύτερος μπήχτης και σαβουρογκάμης του κόσμου. Αν έσκαγε μύτη τέτοια εποχή στη Μύκονο, θα φιστίκωνε κάτω απ' τη μύτη σου τη γυναίκα και τις κόρες σου. Μεταμφιεσμένος σε αφρό της θάλασσας, σε σαμπουάν, σε σταλαγματιές καλοκαιρινής βροχής, σε δροσερό αεράκι... Ούτε που θα το 'παιρνες χαμπάρι.
Για να φανταστείς, τα βράδια, όταν η σύζυγός του, η Ηρα η κερατούκλα, κοιμόταν στην έπαυλή τους στο όρος Ολυμπος, εκείνος την κοπάναγε απ' τη συζυγική κλίνη και κυνηγούσε γκομενίτσες· θεές, ημίθεες, κοινές θνητές και νεράιδες. Ηταν εντελώς ΓΟΒ ο αρχιθεός· Γκαμούσε Ο,τι Βρει...
Μεταξύ άλλων ένα υγρό βράδυ κυνηγούσε, που λες, δικέ μου, να απαυτώσει και την Αστερία. Εκείνη τρόμαξε απ' τη γενετήσια θεϊκή ορμή του και για να τον αποφύγει μεταμορφώθηκε σε αφανή θαλάσσιο βράχο που περιφερόταν στο Αιγαίο πέλαγος· την Αδήλο. Βαριόταν να ψάχνει την Αδήλο ο θεός μας και γι' αυτό -νο πρόμπλεμ, ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει- την έπεσε στην αδερφή της Αστερίας, τη Λητώ, και αφού της πέταξε τα μάτια έξω, την κατέστησε έγκυο σε δίδυμα.
Παρ' όλο που ο Δίας είχε δεκάδες εξώγαμα, όταν το έμαθε η Ηρα έγινε Τούρκος απ' το θυμό της, τα πήρε στο κρανίο κανονικά! Η χιλιοαπατημένη θεϊκή σύζυγος συνωμότησε με τους άλλους θεούς που ζήλευαν τον play boy Δία και πρόσταξαν την ελάσσονα θεά του τοκετού, την Ειλείθυια, να εμποδίσει τη Λητώ να γεννήσει τα διδυμάκια οπουδήποτε κι αν ο Ηλιος φωτίζει τη Γη.
Κάποιο τσουτσέκι τη ρουφιάνεψε στον Δία κι εκείνος παρακάλεσε τον αδελφό του και θεό της θάλασσας, Ποσειδώνα, να βρει για την περιπλανώμενη Λητώ μια λύση - κάπου τα διδυμάκια να γεννήσει.
Μεγάλος γάτος ο Ποσειδώνας, εντόπισε κάπου στο Αιγαίο πέλαγος τη μεταμφιεσμένη Αστερία, αγκυροβόλησε την Αδήλο νήσο με τέσσερις αλυσίδες φτιαγμένες από διαμαντένιους κρίκους σκληρούς σαν πέτρα και τη μετονόμασε σε Δήλο (φανερή).
Η Λητώ γέννησε την Αρτεμη, τη θεά της παρθενίας, του νυχτερινού φωτός και του κυνηγιού και έπειτα από εννέα μερόνυχτα ωδινών τον θεό Απόλλωνα. Ο Δίας, που παρακολουθούσε μες στην αγωνία απ' την κορυφή της Κύθνου, έχρισε τη νεογέννητη Αρτεμη προστάτιδα του τοκετού στη θέση της Ειλείθυιας κι εκείνη βοήθησε τη μαμά να γεννήσει τον θεό Απόλλωνα πάνω στη μεταμορφωμένη σε βράχο αδελφή της Αστερία...
Η Λητώ, για να εξασφαλίσει τη συγκατάθεση της Αστερίας-Δήλου, της υποσχέθηκε πως θα την έκανε το πιο πλούσιο νησί της θάλασσας, όπερ και εγένετο. Ομως, αυτός ο εκθαμβωτικός πλούτος ήταν σκέτη πρόκληση για τους Ολύμπιους θεούς και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές και συμφορές. Εκτός των άλλων, στο βυθό της Δήλου άφησαν την τελευταία τους πνοή εκατοντάδες κυνηγοί θησαυρών ανά τους αιώνες, που πίστεψαν πως μπορούν να κλέψουν τις αμύθητης αξίας αλυσίδες της... Κάθε διαμαντάκι τους αξίζει όσο όλος ο πλούτος της Μυκόνου...
Η Λητώ υποσχέθηκε επίσης πως ο θεός Απόλλωνας θα μείνει για πάντα εκεί στον ιερό βράχο της Δήλου. Ο Απόλλωνας δεν έφυγε ποτέ απ' τη Δήλο, είναι πάντα εκεί, κάτω απ' το μοναδικό Φοίνικα όπου γεννήθηκε. Απόδειξη το άπλετο φως το οποίο από κωλοφαρδία απολαμβάνει και η Μύκονος.
Ο θεός της θάλασσας και η ταυροφιλία...
Ο θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας! Αυτός έφτιαξε όλα τα νησιά. Επαιρνε βράχους απ' το βυθό με την τρίαινά του και τους αγκυροβολούσε στην επιφάνεια. Ζοχαδιάστηκε μια φορά με τις νύμφες Κυκλάδες και τις μεταμόρφωσε σε νησίδες. Αν δεν είχε θυμώσει μαζί τους δεν θα 'χες πού να πας διακοπές το καλοκαίρι, κακομοίρη μου.
Από μια πατημασιά του Ποσειδώνα δημιουργήθηκε η Πάτμος (πάτνος). Εκείνος έστειλε ένα σμήνος πελαργών για να εξολοθρεύσουν τα φίδια που είχαν καταλάβει την Τήνο για να μπορείς τώρα να προσκυνήσεις. Κι όταν κουράστηκε πηγαίνοντας απ' τη Λευκάδα στην Κέρκυρα, χτύπησε δυνατά την τρίαινά του και φάνηκε σαν μυθικό τέρας μέσα απ' τους αφρούς της θάλασσας το νησί των Παξών. Γύρω του χόρευαν δελφίνια, φώκιες, γλάροι, θαλασσοπούλια. Τότε ο θεός της θάλασσας έφτιαξε εκεί στην πιο ψηλή κορφή το εξοχικό του, όπου περνάει τα καλοκαίρια του με την ερωμένη του Αμφιτρίτη, μακριά απ' τους άλλους θεούς του Ολύμπου, που του τα σπάνε και του ζητάνε συνέχεια ρουσφέτια.
Σε κάποια φάση ο Ποσειδώνας μανούριασε με τον βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και (θεός είναι) εμφύσησε μια περίεργη ψυχολογία στη γυναίκα του Πασιφάη, ώστε να ερωτευτεί ένα λευκό... ταύρο, με τον οποίο συνουσιάστηκε η ανώμαλη (!) για να γεννηθεί ο πασίγνωστος Μινώταυρος. Ως γνωστόν, ο Μίνωας φυλάκισε τον Μινώταυρο σ' ένα λαβύρινθο και τον τάιζε με αίμα από θυσίες Αθηναίων εφήβων.
Η ιστορία είναι γνωστή· η Αριάδνη, κόρη του Μίνωα, ερωτεύτηκε τον νεαρό πρίγκιπα Θησέα, του έδωσε ένα ξίφος για να σκοτώσει το τέρας-αδελφό της και κράτησε το τέλος του νήματος για να βγει απ' το λαβύρινθο.
Τι το 'θελαν όμως και το 'σκασαν απ' την Κρήτη και διανυκτέρευσαν στη Νάξο... Εκεί κιαλάρισε την καλλίπυγο Αριάδνη ο θεός του κρασιού Διόνυσος και όταν εκείνη ξύπνησε το πρωί ο Θησέας δεν ήταν εκεί. Τον απείλησε ο Διόνυσος στο όνειρό του και με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς ξεκουμπίστηκε. Ενας απ' τους Σάτυρους της Νάξου την οδήγησε στον Διόνυσο κι εκείνος την παντρεύτηκε.
Ο Διόνυσος ήταν ακόμη ένα εξώγαμο του Δία με μια απ' τις ερωμένες του, την Σεμέλη, η οποία πέθανε σε... ερωτικό ατύχημα πριν από τον τοκετό και τον γέννησε ο ίδιος ο Δίας εγκυμονώντας τον στο μηρό του! Την είχε επισκεφθεί η Ηρα και την παραμύθιασε ότι αν την αγαπάει ο Δίας πρέπει να της φερθεί σαν θεός και όχι σαν άνθρωπος.
Η αφελής Σεμέλη μάσησε και του 'πε: «Αν μ' αγαπάς, φέρσου μου, επιτέλους, σαν θεός»! Πώς να συγκρατήσει ο μεγάλος τους κεραυνούς και τις αστραπές που έβγαιναν απ' τα χέρια του; Την έκαψε ζωντανή...
Ευτυχώς να λέτε, που όταν πέθανε για λίγο ο γιος της ο Διόνυσος -τον σκότωσε ο Περσέας στο Αργος- (θεός είναι ό,τι θέλει κάνει) την πήρε μαζί του και ξανανέβηκαν στην έπαυλή τους στον Ολυμπο.
Θεά του έρωτα: ρομαντική στα Κύθηρα, σεξοβόμβα στην Πάφο
Welcome to Greece! Εδώ ζει η θεά του έρωτα, η Αφροδίτη. Γεννήθηκε στους αφρούς της θάλασσας των Κυθήρων όταν έπεσαν εκεί τα αποκομμένα απ' τον Κρόνο γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού. Στα Κύθηρα η Αφροδίτη λατρεύτηκε ως ουράνια θεά - προστάτις της αγάπης και του αγνού ρομαντικού έρωτα. Της έστησαν ναό και το νησί έλαβε τον ομηρικό χαρακτηρισμό ζαθέα· δηλαδή Παναγία...
Οταν όμως τα κύματα την παρέσυραν στην Πάφο της Κύπρου ξεσάλωσε η δικιά μας και μάτωσε τις θάλασσες. Ετσι εκεί τη λάτρεψαν ως Πάνδημο, θεά προστάτιδα του απύθμενου σαρκικού έρωτα και της αναπαραγωγής. Ωστόσο, στην αρχαία Θήβα και αλλαχού, που δεν γνώριζαν πως τον πνίγει τον κούνελο, τη λάτρεψαν ως Αποστρόφια, θεά που διασφάλιζε την ηθική τάξη και προστάτευε τη σύζυγο και τα παιδιά.
Η μεγάλη ανατροπή όμως είναι πως η πανέμορφη Αφροδίτη παντρεύτηκε τον πιο κακομούτσουνο και κουασιμόδο: τον Ηφαιστο. Δυστυχώς, όμως, ο πιο άσχημος και κουτσός θεός δεν κατάφερε να κρατήσει για πολύ καιρό δική του τη θεά του έρωτα, η οποία άρχισε να τον απατά με τον Αρη.
Οσο ερωτική άλλο τόσο αυστηρή ήταν η Αφροδίτη. Οταν οι γυναίκες της Λήμνου παραμέλησαν τη λατρεία της, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Θάοντα, η θεά του έρωτα τις τιμώρησε με δυσοσμία. Βρομοκοπούσαν τόσο που οι Λήμνιοι άντρες τις απέφευγαν και έφεραν γυναίκες από τη Θράκη. Τότε οι Λημνιές, σαλταρισμένες από την αγαμία, εξεγέρθηκαν και εξόντωσαν όλους τους άντρες του νησιού. Γλίτωσε μόνο ο στρατηγός Θόας, γιος του Διονύσου και της Αριάδνης. Τον έκρυψε η κόρη του η Υψιπύλη και στη συνέχεια τον διαδέχθηκε στο θρόνο.
Κακά τα ψέματα, την κουνάγανε την αχλαδιά οι Λημνιές. Την εποχή της λειψανδρίας πέρασαν από τη Λήμνο οι Αργοναύτες, όταν πήγαιναν για Κολχίδα μεριά. Στην αρχή οι Λημνιές τούς έκαναν τις δύσκολες και δεν τους επέτρεπαν να αποβιβαστούν. Ομως, τελικά, έπειτα από διαπραγματεύσεις συμφώνησαν να φιλοξενήσουν τους Αργοναύτες στη λήμνια γη με τον όρο να ικανοποιήσουν όλες τις στερημένες γυναίκες ανεξαρτήτως εμφανίσεως και ηλικίας. Οι Αργοναύτες έμειναν πολλά χρόνια στο νησί και απέκτησαν πολλά παιδιά. Η Υψιπύλη τα 'φτιαξε με τον Ιάσονα, αλλά τον είχε κατ' αποκλειστικότητα. Απ' τον έρωτά τους γεννήθηκαν ο Εύνηος και ο Θάοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου